Pałac Karschów i Wickenhagenów

Pałac Karschów i Wickenhagenów to jeden z najbardziej reprezentacyjnych budynków mieszczańskich XIX-wiecznego Radomia, wzniesiony w latach 1881–1882 z inicjatywy lokalnych fabrykantów – Teodora Karscha i Franciszka Wickenhagena. Monumentalna kamienica, inspirowana warszawskim pałacem Kronenberga, zyskała formę pałacową o eklektycznej dekoracji, co wyróżnia ją na tle miejskiej zabudowy. Trzykondygnacyjna budowla z mansardowym dachem i dziewiętnastoosiową fasadą, rozczłonkowaną trzema ryzalitami, zdobiona jest licznymi detalami architektonicznymi. Na szczególną uwagę zasługuje centralny ryzalit z bramą wjazdową oraz balkonem podtrzymywanym przez atlanty – masywne rzeźby mężczyzn pełniących funkcję podporową, stanowiące odpowiednik żeńskich kariatyd. Te efektowne figury nie tylko wzmacniają kompozycję architektoniczną fasady, lecz również nadają jej monumentalny i rzeźbiarski charakter. Wewnątrz budynku znajdowały się eleganckie apartamenty właścicieli oraz prestiżowe lokale – apteka, cukiernia, biura sądu i rosyjska Resursa Obywatelska, a w czasie okupacji niemieckiej – siedziba dyrekcji Kolei Wschodniej. Do dziś przetrwały liczne oryginalne elementy wyposażenia: terakotowe posadzki, kominki, żeliwne balustrady i sztukaterie. Część wyposażenia pałacu została przekazana Muzeum im. Jacka Malczewskiego i można ją podziwiać na wystawie stałej. Obiekt ten pozostaje jedną z architektonicznych ikon radomskiego Śródmieścia.