Kościół św. Jana Nepomucena i św. Ignacego Loyoli w Przysusze

Kościół pw. św. Jana Nepomucena w Przysusze to klasycystyczna świątynia, wzniesiona w latach 1780–1786 z kamienia ciosowego i cegły, na zaprawie wapiennej, co nadaje jej trwałość i ponadczasowy wygląd. Świątynia została konsekrowana w 1786 roku przez biskupa Jana Mikołaja Dębowskiego, sufragana gnieźnieńskiego, pod wezwaniem św. Jana Nepomucena oraz św. Ignacego Loyoli.

Powstanie kościoła wiąże się z erygowaniem parafii w Przysusze 17 października 1764 roku, która została wydzielona z obszaru parafii w Skrzyńsku. Budowa świątyni była świadectwem rosnącego znaczenia Przysuchy jako ośrodka lokalnej wspólnoty religijnej i społecznej. Klasycystyczna bryła kościoła z charakterystycznym układem architektonicznym i detalami wnętrza nadaje miejscu wyjątkowy charakter.

Do dziś Kościół św. Jana Nepomucena pełni rolę duchowego centrum miasta, będąc jednocześnie zabytkiem o wysokiej wartości historycznej i kulturowej.