Kościół pw. św. Stefana

Kościół parafialny pw. św. Stefana w Policznie został wzniesiony w latach 1889–1894 według projektu inż. Jerzego Wernera. Wybudowany z czerwonej cegły, na planie krzyża łacińskiego, reprezentuje styl neogotycki, który podkreślają dwie strzeliste wieże, widoczne z daleka i dominujące nad krajobrazem miejscowości. Fundatorką świątyni była Maria z Tyzenhauzów hrabina Przeździecka, która przeznaczyła na ten cel imponującą kwotę 84184 rubli w srebrze, wspieraną dodatkowo przez parafian (1400 rubli).

W świątyni znajduje się pięć dębowych ołtarzy, harmonijnie dopasowanych do neogotyckiej architektury. W ołtarzu głównym umieszczono rzeźbę Chrystusa Ukrzyżowanego wykonaną z drewna lipowego. Po bokach nawy poprzecznej znajdują się kaplice św. Stefana i św. Jana Nepomucena. Elementy wnętrza – ambona, ławki, konfesjonały, drzwi do zakrystii i balustrada – również wykonano z drewna dębowego w tym samym stylu.

W prezbiterium znajdują się obrazy dwóch błogosławionych męczenników II wojny światowej, beatyfikowanych przez św. Jana Pawła II w 1999 roku: ks. Władysława Miegonia, kapelana floty zamordowanego w Dachau, oraz ks. Kazimierza Sykulskiego, proboszcza parafii Policzna, rozstrzelanego w Auschwitz.

Historia parafii sięga 1531 roku, kiedy to została erygowana i uposażona przez Andrzeja Białaczewskiego. Wcześniej istniały tu dwa drewniane kościoły – pierwszy z XV wieku pw. św. Anny i św. Stanisława, a drugi z około 1740 roku, fundacji Ewy Suchodolskiej, który został rozebrany w momencie zakończenia budowy obecnej świątyni.

To również miejsce związane z historią polskiej literatury – w 1892 roku ks. Antoni Grudziński pobłogosławił tu związek małżeński Stefana Żeromskiego i Oktawii Rodkiewicz, a świadkiem tej uroczystości był Bolesław Prus (Aleksander Głowacki). Dziś Kościół św. Stefana w Policznie to nie tylko miejsce modlitwy, lecz także ważny punkt dziedzictwa narodowego i kulturowego regionu.