Kłódka „Łucznik”

Kłódka „Łucznik” to jeden z mniej znanych, ale charakterystycznych produktów powojennego przemysłu Radomia. Jej produkcja rozpoczęła się w 1959 roku w Zakładach Metalowych im. Gen. Waltera – nowej nazwie nadanej dawnej Fabryce Broni w 1951 roku, zgodnie z ideologiczną linią władz PRL. Zmiana profilu produkcji była odpowiedzią na zalecenia polityczne i gospodarcze – w tym wypadku, na postulaty IX Plenum PZPR o zwiększenie dostępności przedmiotów codziennego użytku dla społeczeństwa.

Kłódki „Łucznik” szybko stały się powszechnym produktem w całej Polsce – używane do zabezpieczania piwnic, komórek, bram, skrzynek i narzędziowni. Ich prosta, ale trwała konstrukcja była symbolem niezawodności w czasach niedoboru i prostych technologii. W 1965 roku produkcja osiągnęła szczyt – ponad 331 tysięcy sztuk, a do końca roku 1966 zakład wyprodukował łącznie niemal milion egzemplarzy.

Kłódka „Łucznik” jest dziś dla wielu osób symbolem epoki – jednym z codziennych przedmiotów, które zachowały się w piwnicach, na drzwiach garaży i w domowych skrzynkach narzędziowych. Stanowi również świadectwo tego, jak wszechstronne było radomskie zaplecze przemysłowe, zdolne nie tylko do produkcji broni, ale i solidnych elementów wyposażenia codziennego użytku.