Rynek Miasta Kazimierzowskiego

Rynek w Radomiu to historyczne centrum dzielnicy Miasto Kazimierzowskie, założonej z inicjatywy Kazimierza Wielkiego po lokacji Nowego Radomia na prawie magdeburskim w 1350 lub 1351 roku. Plac został rozplanowany zgodnie ze średniowiecznym układem urbanistycznym – centralnie umiejscowiony, z narożników którego wybiegały po dwie prostopadłe ulice, co w dużej mierze przetrwało do dziś. W XIV wieku w jego zachodniej części wybudowano gotycki ratusz, a przy wschodniej pierzei poprowadzono ulicę Rwańską.

Z Rynku wybiegają ulice Wolność (w kierunku północnym), Krakowska (w kierunku południowym), Szpitalna i Żytnia (w kierunku zachodnim) oraz Grodzka, Rwańska i Szewska (w kierunku wschodnim) Wytyczenie radomskiego Rynku związane jest z panowaniem Kazimierza Wielkiego.

Charakterystyczne dla zabudowy rynku są średniowieczne Domy Gąski i Esterki, które jako jedyne przetrwały Potop szwedzki, oraz gmach kolegium Pijarów z XVIII wieku. Rynek był nie tylko ośrodkiem życia miejskiego, ale także miejscem ważnych wydarzeń – jego nazwa zmieniała się wielokrotnie w zależności od epoki, nosząc m.in. imiona Kościuszki, Legionów czy nazwę plac 800-lecia. Obecnie, zrewitalizowany i przywrócony historyczny charakter rynku, czyni go atrakcyjnym miejscem spacerów, wydarzeń kulturalnych i poznawania historii Radomia.

W 1790 roku przeprowadzono remont Starego Ratusza Nazwa Rynku wielokrotnie ulegała zmianom: • do 1923: Rynek • 1923 – 1933: plac im. Tadeusza Kościuszki • 1933 – 1939: plac Legionów • 1939 – 1945: Rathausplatz • 1945 – 1948: Rynek • 1948 – 1955: plac 15 Grudnia • 1955 – 1990: plac 800-lecia • od 1990: Rynek