Pałac Sandomierski w Radomiu

Pałac Sandomierski, znany również jako gmach Komisji Województwa Sandomierskiego, to klasycystyczna perła Radomia, usytuowana przy ul. Żeromskiego 53. Budynek został wzniesiony w latach 1825–1827 według projektu znanego architekta Antonio Corazziego, z inicjatywy władz Królestwa Polskiego, które w 1816 roku ustanowiły Radom siedzibą nowo utworzonego województwa sandomierskiego. Imponujący korpus główny z piętnastoosiową fasadą zdobi monumentalny portyk toskański z czterema kolumnami i trójkątnym tympanonem, a dwa skrajne ryzality wieńczą attykowe mury z klasycznymi wnękami. Pałac od początku pełnił funkcję administracyjną – najpierw jako siedziba władz wojewódzkich i gubernialnych, a następnie, po odzyskaniu niepodległości, jako siedziba starostwa. W czasie II wojny światowej budynek został rozbudowany przez niemiecką administrację okupacyjną o modernistyczne skrzydło północne, zgodnie z planami uczynienia z Radomia stolicy dystryktu Generalnej Guberni.

Po wojnie budynek służył m.in. władzom miejskim i wojewódzkim, a w 1964 roku na jego dziedzińcu powstała sala koncertowa Radomskiej Orkiestry Symfonicznej. Obecnie mieści się tu Urząd Miejski oraz delegatury mazowieckich instytucji. Architektonicznie gmach łączy klasycyzm z elementami późniejszego modernizmu – to jeden z najbardziej reprezentacyjnych budynków Radomia, stanowiący również część miejskiego szlaku turystycznego „Zabytki Radomia”. Znajduje się w sąsiedztwie innych obiektów historycznych i kulturalnych, stanowiąc centrum administracyjne i symboliczne miasta.