Aparat telefoniczny CB-49

Aparat telefoniczny CB-49 był produkowany w Zakładach Telefonicznych w Radomiu i stanowił jedno z istotnych osiągnięć polskiego przemysłu telekomunikacyjnego w okresie powojennym.

Cechy charakterystyczne aparatu telefonicznego CB-49:

Konstrukcja:

• Aparat CB-49 był typowym telefonem bakelitowym, który swoją stylistyką nawiązywał do wzornictwa lat 40. XX wieku. Obudowa telefonu była masywna i solidna, co było typowe dla tamtego okresu, gdy urządzenia były projektowane z myślą o długotrwałym użytkowaniu.
• Telefon miał klasyczną, obrotową tarczę numerową, którą użytkownicy kręcili, aby wybrać numer telefonu. Cyfry i liczby na tarczy były wyraźnie widoczne, co ułatwiało użytkowanie.

Technologia:

• CB-49 był aparatem systemu centralno-bateryjnego (stąd skrót "CB" w nazwie), co oznaczało, że zasilanie aparatu pochodziło z centrali telefonicznej, a nie z lokalnego źródła zasilania w domu użytkownika.
• Aparat miał wbudowany mikrofon węglowy oraz słuchawkę, co zapewniało odpowiednią jakość rozmów.

Zastosowanie:

• Telefon CB-49 był szeroko stosowany zarówno w biurach, jak i w gospodarstwach domowych. Był jednym z podstawowych modeli aparatów telefonicznych używanych w Polsce w latach 50. i 60. XX wieku.
• Był niezawodnym narzędziem komunikacji w okresie, kiedy telefonia stacjonarna była jedynym środkiem łączności na odległość.

Produkcja:

• Aparat CB-49 był produkowany przez Zakłady Telefoniczne w Radomiu, które były jednymi z głównych dostawców sprzętu telekomunikacyjnego w Polsce w tamtych latach. Produkcja tego modelu rozpoczęła się w 1949 roku, stąd numer w nazwie aparatu.

Design:

• Wzornictwo CB-49 było typowe dla okresu powojennego – proste, funkcjonalne, ale jednocześnie eleganckie. Bakelitowa obudowa była dostępna w kilku kolorach, choć najczęściej spotykane były modele czarne.