Kościoła ewangelicko-augsburskiego

Kościół ewangelicko-augsburski w Radomiu, należący dziś do diecezji warszawskiej, to budowla o bogatej i złożonej przeszłości. Początkowo była to katolicka świątynia pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, wzniesiona w latach 1784–1785 na miejscu starszego, drewnianego kościoła z drugiej połowy XIV wieku. Tamta pierwotna świątynia była filią benedyktynów z Sieciechowa, służącą do obsługi majątków klasztornych znajdujących się wokół Radomia.

W 1802 roku budynek został przekształcony w magazyn, a w 1818 roku – w teatr, co odzwierciedlało przemiany społeczne i świecki charakter ówczesnych potrzeb miasta. Od 1830 roku świątynia znajduje się w rękach gminy ewangelicko-augsburskiej, która przekształciła ją w miejsce kultu luterańskiego. W 1893 roku kościół przeszedł gruntowną przebudowę, a jego układ architektoniczny został częściowo zmieniony – wejście umieszczono w miejscu dawnego prezbiterium, co było rzadko spotykanym zabiegiem architektonicznym.

Świątynia stoi na pozostałościach jednej z baszt dawnych murów miejskich, co dodatkowo podkreśla jej związek z najstarszymi dziejami Radomia. Dziś to nie tylko miejsce modlitwy dla społeczności ewangelickiej, ale również świadek historii religijnej, kulturalnej i urbanistycznej miasta. Jego surowa, klasycyzująca bryła kryje w sobie wielowiekową opowieść o przemianach tożsamości i funkcji jednego z najcenniejszych zabytków Radomia.