Kościół Najświętszego Serca Jezusowego i św. Leonarda

Kościół parafialny w Brzeźnicy to wyjątkowe świadectwo wielowiekowej historii i zmiennych losów tej miejscowości. Pierwszy kościół istniał tu już w XV wieku, kiedy Brzeźnica była filią opactwa benedyktynów w Sieciechowie. Drewniana świątynia pod wezwaniem św. Mikołaja, św. Leonarda, św. Katarzyny i św. Małgorzaty spłonęła podczas wojen szwedzkich w 1657 roku. Kolejny kościół, również drewniany, konsekrowany w 1671 roku, zastąpiono w latach 1778–1780 murowaną świątynią z inicjatywy opata Leonarda Prokopowicza.

W XX wieku ks. Czesław Wasiński rozpoczął budowę nowego, większego kościoła, który ukończono w latach 1911–1914. Niestety, świątynia została zniszczona przez ostrzał wojsk rosyjskich już w październiku 1914 roku, a jej pozostałości wysadzili Austriacy. Tymczasowy kościół i plebania powstały z cegieł odzyskanych z ruin. Obecna świątynia, zaprojektowana przez architekta Jarosława Wojciechowskiego, została wzniesiona w latach 1925–1934 staraniem ks. Wasińskiego i poświęcona 16 grudnia 1934 roku. W czasie II wojny światowej kościół został nieznacznie uszkodzony, a pierwsze prace naprawcze przeprowadzono już po 1946 roku.

Kościół w Brzeźnicy to ciekawy przykład architektury neoromańskiej – murowany z czerwonej cegły, o szerokiej XX-wiecznej nawie i węższym, niższym prezbiterium, którego część może pochodzić jeszcze z XVIII wieku. Świątynia wyróżnia się nie tylko formą architektoniczną, ale i historią pełną dramatów i odbudowy.