Dworzec Kolejowy - Radom Główny

Dworzec kolejowy Radom Główny to jeden z najważniejszych zabytków infrastruktury transportowej w regionie, pełniący kluczową rolę w historii rozwoju miasta. Usytuowany przy placu Dworcowym 2, został oddany do użytku w 1885 roku jako część Drogi Żelaznej Iwanogrodzko-Dąbrowskiej, łączącej Radom z głównymi ośrodkami Królestwa Polskiego. Projektantem gmachu był Adolf Schimmelpfennig, autor m.in. dworca Łódź Fabryczna.

Pierwotny budynek, utrzymany w stylu klasycystycznym z elementami renesansu polskiego, został zniszczony przez wycofujące się wojska rosyjskie w 1915 roku i tymczasowo odbudowany przez Austriaków. W dwudziestoleciu międzywojennym przeprowadzono przebudowę, nadając mu formę renesansu polskiego, uznawanego za styl narodowy. Po II wojnie światowej wmurowano w fasadę tablicę upamiętniającą radomskich kolejarzy zamordowanych przez Niemców.

W latach 1989–1992 dokonano generalnego remontu według projektu Jerzego Bortkiewicza, zmieniając układ wnętrz i dobudowując nową poczekalnię, stylistycznie nawiązującą do starszego obiektu. Kolejna modernizacja miała miejsce w latach 2012–2013, obejmując kompleksowy remont budynku dworca.

Obecnie dworzec oferuje pasażerom trzy perony, kasy biletowe, poczekalnię, toalety, centrum informacji turystycznej oraz punkty usługowo-handlowe . W 2021 roku stacja zmieniła nazwę z „Radom” na „Radom Główny”, co odzwierciedla jej znaczenie jako głównego węzła kolejowego miasta.

Dzięki swojej bogatej historii i architekturze, dworzec kolejowy Radom Główny stanowi nie tylko ważny punkt komunikacyjny, ale także cenny zabytek wpisany w krajobraz kulturowy Radomia.